ေတာင္အာရွ ႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသေတြကို ခ်ိတ္ဆက္မႈ ပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သိထားရမယ့္ အခ်က္ ၁၂ ခ်က္

၁။ ေတာင္အာရွနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အၾကား ကုန္သြယ္ကူးသန္းမႈႈအမ်ားစုဟာ ပင္လယ္ေရလမ္းေၾကာင္းကေန ကူးသန္းတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ကုန္းလမ္းပိုင္း အေျခခံအေဆာက္အအံုပုိင္းမွာ တုိးတက္လာေနသလို နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ကူးသန္းမႈေတြကလည္းပိုမိုလြယ္ကူလာေနတာေၾကာင့္ ကုန္း လမ္းကေန ကုန္စည္နဲ႔ ခရီးသည္ပုိ႔ေဆာင္မႈပိုင္းမွာ တုိးျမင့္လာဖို႔ ရွိေနပါတယ္။

၂။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ ေရေၾကာင္းကေန သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး စရိတ္စကပိုင္းမွာ ကုန္းလမ္း ဒါမွမဟုတ္ မီးရထားနဲ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္တာထက္ပိုမို သက္သာေနပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ကုန္းလမ္းပို႔ေဆာင္ေရးပိုင္းမွာ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ အကန္႔အသတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနရသလို ခရီးလမ္းရွည္လ်ားမႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

၃။ ေတာင္အာရွနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသႏွစ္ခုစလံုးမွာ လူဦးေရတိုးပြားလာေနတာရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ဆုိရင္ ၂၀၁၀ နဲ႔ ၂၀၂၀ အၾကားကာလအတြင္း လက္ရွိ အေျခခံအေဆာက္အအံု ရင္းႏွီးျမဳွပ္ႏွံမႈပိုင္းမွာ အနည္းဆံုး ေဒၚလာ ၃ ဒသမ ၆ ထရီလီယံထိေလာက္ရင္းႏွီးျမဳွပ္ႏွံဖို႔ လိုအပ္ေနပါတယ္။

၄။ ယခု ေဒသႏွစ္ခုစလံုးမွာ လုိအပ္ေနတဲ့ အေရႀကီးအေျခခံအေဆာက္အအံု တည္ေဆာက္မႈေတြလုပ္ဖုိ႔ အတြက္ အာရွေဒသဟာ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္တဲ့အေနအထားမွာ ရွိပါတယ္။ ဒီေဒသမွာ ဘဏ္ေတြမွာေငြစုေဆာင္းသူေတြရဲ႕ စုေဆာင္းမႈပမာဏက ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တစ္ခုတည္းမွာပဲေဒၚလာ ၁ ဒသမ ၃ ထရီလီယံထိ ရွိထားခဲ့ ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး အားေကာင္းလွတဲ့ စုေဆာင္းမႈေတြက အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ေငြေၾကးေတြ မတည္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

၅။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္ေတြေလာက္တုန္းကဆိုရင္ ေတာင္အာရွနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသ ႏွစ္ခုဟာ စီးပြားေရး ပုိင္းက ၾကည့္ရင္ တစ္ဘက္နဲ႔ တစ္ဘက္ သီးျခားစီ ရပ္တည္ခဲ့ၾကတာကုိ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ေဒသခ်င္းစီးပြားေရးေပါင္းစည္းမႈေတြလုပ္ဖို႔ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုမႈေတြက အနည္းအက်ဥ္းေလာက္သာပဲ ရွိထားခဲ့ပါတယ္။

၆။၁၉၉၀ မတိုင္ခင္တုန္းကလည္း ယင္းေဒသႏွစ္ခုလံုးနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ ကုန္သြယ္မႈ စာခ်ဳပ္ဆိုလိ႔ု ၁၉၇၅ ခုႏွစ္က ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တဲ့ ဘန္ေကာက္သေဘာတူညီမႈစာခ်ဳပ္ တစ္ခုသာ ရွိခဲ့ၿပီးေတာ့ ယင္းစာခ်ဳပ္မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊အိႏၵိယ၊ လာအုိ ၊ သီရိလကၤာ၊ ေတာင္ကိုရီးယားနဲ႔ တရုတ္တို႔ သာ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

၇။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ေတာင္အာရွနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသႏွစ္ခုၾကားမွာကုန္သြယ္ေရး သေဘာတူညီမႈ စာခ်ဳပ္ေျခာက္ခု ခ်ဳပ္ဆုိအေကာင္အထည္ေဖာ္ထားႏိုင္ခဲ့ရာမွာေတာ့ ယင္းမွာ ၂၀၁၀ခုႏွစ္က သေဘာတူႏိုင္ခဲ့တဲ့ အာဆီယံ-အိႏၵိယ စီးပြားေရးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈစာခ်ဳပ္လည္း ပါ၀င္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

၈။ ေတာင္အာရွနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသႏွစ္ခုၾကားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ကုန္လမ္းခ်ိတ္ဆက္မႈ တံတားတစ္ခုလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ေဒသႏွစ္ခုအၾကား ခ်ိတ္ဆက္ ဆက္သြယ္တဲ့ေနရာမွာ အဓိကေနရာကေန ပါ၀င္ႏိုငမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ အိႏၵိယ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ခ်ိတ္ဆက္မႈပိုင္းမွာ အားနည္းေနၿပီးေတာ့ ယင္းကလည္း နယ္စပ္ေဒသအမ်ားစုဟာ ေတာင္ထူထပ္တဲ့ ေနရာေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။

၉။ အေရွ႕ေတာင္အာရွနဲ႔ အိႏၵိယ ႏွစ္ခုေပါင္းမွာ လူဦးေရ ၁ ဒသမ ၈ဘီလီယံေက်ာ္ ေနထုိင္ေနၿပီးေတာ့ အေမရိ ကန္ေဒၚလာ ၃ ဒသမ ၈ထရီလီယံ ရွိတဲ့ စီးပြားေရးတစ္ခုလည္း ရွိေနပါတယ္။ ကမၻာ့သဘာ၀အရင္း အျမစ္ေတြ၊ စီးပြားေရးနဲ႔အျခား ရင္းျမစ္ေတြမ်ားစြာဟာလည္း ဒီေဒသေတြမွာရွိေနတဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိေနပါတယ္။

၁၀။ ထုိင္းႏိုင္ငံက ေတာင္အာရွေဒသနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ကုန္သြယ္မႈအမ်ားစုဟာ အိႏၵိယနဲ႔ လုပ္ကုိင္ေနတာျဖစ္ၿပီးေတာ့ ၂၀၁၂ခုႏွစ္က စုစုေပါင္း ကုန္သြယ္မႈ ရာခုိင္ႏႈန္းက ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္း နဲဲ႔ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ နီေပါ၊သီရိလကၤာ၊ ပါကစၥတန္ တို႔နဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံနဲ႔အၾကား ကုန္သြယ္မႈပုိင္းမွာ ခုခ်ိန္ထိ နည္းပါးေနေသးတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

၁၁။ ေဒသႏွစ္ခုအၾကား ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရဲ႕ ပထ၀ီ၀င္အေနအထားက် ရပ္တည္ေနတာကလည္း ယင္းႏိုင္ငံအတြက္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ကုန္သြယ္မႈပုိင္းမွာ ပိုမုိေကာင္းမြန္ႏိုင္တဲ့ ထူးျခားအခြင့္အလမ္းေတြကိုရရွိေစႏိုင္ဖို႔ ရွိေနပါတယ္။

၁၂။ နီေပါ ႏိုင္ငံကုိ ျဖတ္ေဖာက္ထားတဲ့ လမ္းေတြကုိ အသံုးျပဳႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အိႏၵိယရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတြနဲ႔ တရုတ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတြအၾကား အကြာအေ၀းပမာဏကို သိသိသာသာ ေလွ်ာ့ခ်သြားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဥပမာအေနနဲ႔ နယူးေဒလီကေန ကူမင္း ကို သြားတဲ့ေနရာမွာ ေဟာင္ေကာင္ကေန ျဖတ္သြားရင္ အကြာအေ၀းကီလိုမီတာ ၁၀,၃၄၅ ရွိတဲ့ေနရာမွာ နီေပါကေန ျဖတ္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့အကြာအေ၀းပမာဏကယင္းႏႈန္းထားရဲ႕ ေလးပံုပံု တစ္ပံုသာ ရွိေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။

Credit To >>> SFJ Strategy First Journal