ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးရန္ အသင့္ျဖစ္ပါၿပီလား

ဒီမိုကေရစီရရွိရန္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္သူလူထုသည္ ဒီမိုကေရစီ၏ အႏွစ္ သာရကို အမွန္တကယ္ရရွိပါၿပီလား၊ ဒီမိုကေရစီ၏တာ၀န္မ်ားကို အမွန္တကယ္သိရွိေနပါၿပီလားဟု ေမးခြန္းေမးေသာ အခါ ျပည္သူအမ်ားစုက မရရွိေသးပါ၊ မသိရွိေသးပါဟုသာ ေျဖၾကသည္။
တစ္ပါတီစနစ္ကို ၂၆ ႏွစ္ က်င့္သံုးခဲ့ၿပီးေနာက္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္တြင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ရသည့္ အတြက္ ဒီမိုကေရစီယဥ္ေက်းမႈ ဒီမိုကေရစီအေလ့အက်င့္မ်ားႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ကင္းေ၀းခဲ့သည့္ ျပည္သူလူထုမွာ ထိုအေလ့အထမ်ားကို ေကာင္းစြာသိရွိ က်င့္သံုးႏိုင္ရန္မ်ားစြာ လိုအပ္ေနပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သံုးေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၀ါရင့္သတင္းစာ ဆရာရဲႏုိင္မိုးကလည္း ျမန္မာျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ဒီမိုကေရစီကို ေတာင္းဆိုသည့္အဆင့္မွ ကိုယ္တုိင္က်င့္သံုးသည့္ အဆင့္သို႔တက္ရန္ လိုၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သူ၏ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ တိုက္တြန္းဖူးသည္။

“ဒီမိုကေရစီယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားဖို႔ဆိုတာက ျပည္သူအဆင့္မဟုတ္ေသးဘဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကိုယ္၌က ကာလတစ္ခုျဖတ္သန္းရဦးမယ္”ဟု ဒီမိုကေရစီရရွိေရးကို ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုမွ ေမြးထုတ္ေပးလိုက္ေသာ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီဥကၠ႒ ဦးေအာင္မိုးေဇာ္ ကေျပာၾကား သည္။

စစ္အစိုးရမွ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္လာၿပီး ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးသည့္ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္ေနသည္မွာ သံုးႏွစ္ျပည့္လာသည့္ ယေန႔အခ်ိန္ကို ဒီမိုကေရစီ အျပည့္အ၀မက်င့္သံုးႏိုင္ေသးဘဲ ေျဖေလွ်ာ့မႈမ်ား ျပဳေနသည့္အခ်ိန္သာျဖစ္သည္ဟု အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသံုးသပ္သူမ်ားက ေျပာၾကားသည္။

ဒီမိုကေရစီမွာ ျပည္သူက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္တာျဖစ္တယ္။ ဒါဆိုျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ဘ၀နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြမွာ၊ အေရးကိစၥေတြမွာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ေနရတယ္။ ကိုယ္တိုင္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေနႏိုင္တယ္လို႔ ခံစားမိဖို႔လိုတယ္”ဟု ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရးသိပၸံေက်ာင္း ဒါ႐ိုက္တာဘုတ္အဖဲြ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးစိုးျမင့္ေအာင္ကေျပာသည္။

ဥပမာအေနျဖင့္ လြတ္လပ္စြာဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင့္သည္ ဒီမိုကေရစီရရွိသည့္ အခြင့္အေရးျဖစ္ေသာ္လည္း အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားႏွင့္ တရားဥပေဒျပင္ပမွ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၊ အျခားသူမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားကို ထိပါးျခင္း၊ ေစာ္ကားျခင္းမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး၏ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား၊ က်င့္စဥ္မ်ားႏွင့္မညီဟု ႏိုင္ငံေရးပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားကေျပာသည္။

“ျပည္သူေတြက ဒီမိုကေရစီရရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရမယ္ဆိုတာပဲသိတယ္။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕အရသာကို ခဲြခဲြျခားျခားမျမင္တတ္ေသးဘူး”ဟု အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ပါတီ၏ လူငယ္ကြန္ရက္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေဒါက္တာေက်ာ္စြာဦးကေျပာသည္။

သို႔ရာတြင္ ဒီမိုကေရစီဆိုသည့္ စကားလံုးကိုသာမဟုတ္ဘဲ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္မ်ားကိုပါ ျပည္သူ အေနျဖင့္ သိရွိရန္ အာဏာရအစိုးရ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအပါအ၀င္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ လူထုအေျချပဳအဖဲြ႕ အစည္း မ်ား၏  ဒီမိုကေရစီအႏွစ္သာရအေပၚ ပညာေပးမႈမ်ားမွာ မလံုေလာက္ေသးပါဟု အဆိုပါအဖဲြ႕အစည္းမ်ားက ေထာက္ျပသည္။

အဘိဓာန္အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္အရ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာ “အဓိကအာဏာကို ျပည္သူလူထု၏ လက္ထဲ၌သာ အပ္ႏွင္းထားၿပီး ယင္းအာဏာကို ျပည္သူလူထုက တိုက္႐ိုက္သံုးစဲြႏိုင္သည္ (သို႔မဟုတ္) လြတ္လပ္ေသာ စနစ္ျဖင့္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားေသာ လူထုကိုယ္စားလွယ္မ်ားက သံုးစဲြေသာ ျပည္သူလူထု၏အစိုးရ” ျဖစ္သည္။

ေအဘရာဟင္လင္ကြန္း၏ စကားအရဆိုရလွ်င္ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာ “ျပည္သူလူထု “၏”၊ ျပည္သူလူထု “က”၊ ျပည္သူလူထု “အတြက္” ျဖစ္ေသာ အစိုးရ” ျဖစ္ပါသည္။

ဒီမိုကေရစီႏွင့္ပတ္သက္၍ အသိပညာေပးမႈမ်ားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔လုပ္ကိုင္ရန္ ပါလီမန္ေခတ္ ၁၉၅၀ တြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု စိတ္ကူးႀကိဳးပမ္းခဲ့ၿပီး ဒီမိုကေရစီသေဘာတရားျပန္႔ပြားေရးအဖဲြ႕ဖဲြ႕ကာ ႏိုင္ငံတစ္၀န္း ပညာေပးရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေၾကာင္း “တာေတစေနသား” စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိေရာက္စြာ လုပ္ကိုင္သူ မရွိျခင္း၊ အကဲြအၿပဲဇာတ္လမ္းမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးမၿငိမ္သက္မႈေၾကာင့္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ အဆိုပါအဖဲြ႕ ပ်က္စီးခဲ့၍ ဦးႏုရည္ရြယ္ခ်က္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။

အစိုးရက အရာရာကိုတင္းက်ပ္ထားရာမွ ေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္သည့္အခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ လူထု၏ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား ပြင့္အန္လွ်ံက်လာသည့္အခ်ိန္တြင္ အစိုးရႏွင့္ ထိရွမႈမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ ျပည္သူ၏မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကို ကူညီေပးႏိုင္သည့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကိုယ္တိုင္ သတိထားသင့္သည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သကဲ့သို႔ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားသည္ ခံစားခ်က္ကို ေရွ႕တန္းတင္သူမ်ားမဟုတ္ဘဲ အဖဲြ႕အစည္းပံုစံျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္လိုသည္ဟု ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခု၏ အမႈေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးတိုးတိုးကသံုးသပ္သည္။

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ တတ္ႏိုင္သမွ်လုပ္ေနေပမယ့္ ဒီလိုအသိအျမင္ေပးတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြ အမ်ားႀကီး အားနည္းေန တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုထဲကို ဒါရဲ႕အႏွစ္သာရေတြကို စိမ့္၀င္ပ်ံ႕ႏွ႔ံေနေအာင္ လုပ္ဖို႔ကလည္း အားနည္းေနတုန္းပဲ”ဟု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပြင့္လင္းလူ႔အဖဲြ႕အစည္းေခါင္းဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးဂ်င္မီ ကေျပာသည္။

“ေျပာရင္ ဒီမိုကေရစီကိုက်င့္သံုးေနတဲ့ အစိုးရအဖဲြ႕ကိုယ္တိုင္ေတာင္ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈေတြ မရွိေသးတာ။ သာမန္ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီတာ၀န္ေတြကို နားလည္ဦးမလဲ”ဟု ဦးဂ်င္မီက ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။

ေအာက္ေျချပည္သူလူထုအထိ ပညာေပးရန္ အသိအျမင္ေပးရန္အတြက္ အေျခခံပညာေရးတြင္ပင္ လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေလးစားတတ္ရန္ အေလ့အက်င့္ကို ေရရွည္အတြက္ ထည့္သြင္းရန္လိုသည္ဟု ဦးေအာင္မိုးေဇာ္ကအႀကံျပဳသည္။

“ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ အစိုးရအေနနဲ႔ ႐ုပ္သံေရဒီယိုေတြကို ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ျပည္သူ႔အသိပညာေပးအစီအစဥ္ေတြကို ထုတ္လႊင့္ခြင့္ေပးရမယ္ထင္ပါတယ္”ဟု ႏိုင္ငံေရးေလ့လာ သံုးသပ္သူ ေဒါက္တာရန္မ်ဳိးသိမ္းကေျပာသည္။

ထို႔အတြက္ အဓိကက်သည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ လူထုအေျချပဳအဖဲြ႕အစည္းမ်ား၊ မီဒီယာမ်ားသည္လည္း မွန္ကန္ေသာအသိအျမင္မ်ားေပးရန္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ေအာက္ေျခသို႔ အမွန္တကယ္ဆင္းရန္လည္း လိုသည္ဟု အခ်ဳိ႕သူမ်ားက ေထာက္ျပသည္။

“ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ သိခ်င္တာေတြ၊ ေမးခ်င္တာေတြကို ဘယ္ကသိရမလဲ။ ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ကို ေမးရမလား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီကို အားကိုးရမလား၊ ဘယ္ပညာရွင္ကို ေမးရမလဲ၊ ဘယ္သူေတြက လာေျပာမလဲ၊ သူတို႔ျပည္သူေတြအတြက္ လုပ္ေနပါတယ္ဆိုတာ ဘာကိုၾကည့္ၿပီး ယံုရမလဲ လို႔ပဲ ေမးခ်င္တယ္”ဟု အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္ ကုမၸဏီတစ္ခု၏ အေရာင္းႀကီးၾကပ္ေရးမွဴး မသဇင္ျမင့္ က သူ၏အျမင္ကိုေျပာသည္။

ပါတီ၀င္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ လူထုအေျချပဳအဖဲြ႕အစည္းမ်ားမွ အခ်ဳိ႕သူမ်ားသည္လည္း ပညာေပးေဆြးေႏြးပဲြတိုင္း၊ ေဟာေျပာပြဲတိုင္းသို႔ တက္ေလ့ရွိသူမ်ားသာျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ထံမွ ျပန္လည္ဆင့္ပြားမႈမ်ဳိးကိုမေတြ႕ရဟု ေ၀ဖန္မႈမ်ားလည္းရွိသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုသုိ႔ျဖစ္ေနျခင္းမွာလည္း လူသားအရင္းအျမစ္ အကန္႔အသတ္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ၿပီး အေျခအေနအရ ထပ္ဆင့္ပြားမ်ားမႈမ်ား၊ ေ၀မွ်မႈမ်ားျပဳလုပ္ရန္ အဆိုပါပုဂိၢဳလ္မ်ား ကိုယ္တိုင္၏ စြမ္းရည္ႏွင့္ဆိုင္သည္ဟု ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အေျခစိုက္ေနထိုင္သူ မႏိုးႏိုးထက္စံက ၎၏ယူဆခ်က္ ကိုေျပာ သည္။

အခ်ဳိ႕ေသာေဆြးေႏြးပဲြမ်ားတြင္ ျပည္သူအခ်ဳိ႕ပါ တက္ေရာက္ခြင့္ရွိေသာ္လည္း ျပည္သူကေမးေသာေမးခြန္း မ်ားကို ပညာရွင္မ်ားက ျပန္လည္ေျဖၾကားရာတြင္(သို႔မဟုတ္)ေဟာေျပာမႈမ်ားတြင္ အမ်ားနား လည္ လြယ္ေသာ ပံုစံမ်ဳိးမဟုတ္ဟုလည္း အဆုိပါေဟာေျပာပြဲမ်ားတြင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့မႈကို လူငယ္ကြန္ရက္မွ ကိုသန္႔စင္ကေျပာသည္။

“ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ လူအမ်ားႀကီးတက္ေပမယ့္ တကယ္ေက်လည္ေအာင္ မေျပာႏိုင္တဲ့ပဲြမ်ဳိးကို မလုပ္ခ်င္ဘူး။ လူ ၂၀ ေလာက္ ပဲြတက္ႏိုင္ရင္ေတာင္ အဲဒီလူေတြက လူေတြအမ်ားႀကီးကို ျပန္ေ၀မွ်ေပးႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္”ဟု စာေပေဟာေျပာပဲြမ်ားတြင္လည္း ေဟာေျပာေလ့ရွိသည့္ ႏိုင္ငံေရး သမားႏွင့္ စာေရးဆရာမတစ္ဦးျဖစ္သူ မသီတာ(စမ္းေခ်ာင္း)ကေျပာသည္။

နယ္ၿမိဳ႕မ်ားႏွင့္ ေက်းလက္ေနရာအႏွံ႔အျပားသို႔ သြားေရာက္၍ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ေတြ႕ဆံုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည့္ထဲမွ ေအာင္ျမင္ေသာအဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပြင့္လင္းလူ႔အဖဲြ႕အစည္း၏ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးဂ်င္မီက ျပည္သူ၏ အေျခခံအခြင့္အေရးျဖစ္သည့္ မသိသည္ကုိ ေမးခြန္းထုတ္ရန္၊ တိုင္ၾကားရန္စသည္တို႔ျပဳလုပ္ရန္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္အျဖစ္ေျပာၿပီး အမွန္တကယ္နားလည္လြယ္ရန္အတြက္ အႏုပညာရွင္မ်ား၏ ပံ့ပိုးမႈသည္လည္း ျပည္သူအားလံုး ဒီမိုကေရစီအေလ့အက်င့္ကို ထဲထဲ၀င္၀င္သိရွိရန္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုဟုေျပာသည္။

ဒီမိုကေရစီအေလ့အက်င့္မ်ားသိရွိၿပီး ျမန္မာျပည္သူမ်ား က်င့္သံုးရန္မွာ ေရရွည္လုပ္ေဆာင္ရမည္သာျဖစ္သည္။ အသိပညာရရန္အတြက္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၊ အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ ဘာသာေရးအမုန္းပြားေစမည့္ ေဟာေျပာမႈမ်ား မဟုတ္ဘဲ အသိပညာတိုးပြားေရးကိုသာ အမွန္တကယ္ရည္ရြယ္သည့္ ေဟာေျပာ မႈမ်ားျဖစ္ရန္လိုအပ္သည္ဟု ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ လူထုအေျချပဳအဖဲြ႕အစည္းမ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ကဆိုသည္။ ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ ရာႏႈန္းျပည့္လြတ္လပ္မႈမရွိေသးသည့္အခ်ိန္တြင္ ျပည္သူမ်ားအား ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ပညာေပးမႈမ်ားကို လုပ္သည့္ေန ရာတြင္ အဓိကအားျဖင့္ အစိုးရ၏ အားေပးမႈပံ့ပိုးမႈမ်ားသည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္ဟု ၎တို႔ကသံုး သပ္ ခဲ့ၾကသည္။

ဓာတ္ပုံ- နစ္ကီ
ေရးသားသူ- အိျဖဴလြင္
7Day News Journal