အေဖ

အေဖ

အေမကိုသာ အမ်ားစု ေခၚေဝၚတာမ်ားလို႔ တမ္းတတာ မ်ားလို႔ အေဖဆိုတာေရာ မတမ္းတဘူးလား ဆိုျပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလည္း ေမးမိပါတယ္ ။ တကယ္ေတြးၾကည္႔လိုက္ရင္ေတာ႔ အေဖဟာလည္း အေမ႔လိုပါပဲ က်ေနာ္႔နွလံုးသားမွာ အျမဲ အုပ္ခ်ဳပ္ ပဲ႔ကိုင္ေပးတဲ႔ ေက်းဇူးရွင္ပါ။ အေဖ႔မွာ က်ေနာ႔အတြက္ ငယ္ငယ္ကတိုင္ က်ေနာ္႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးအတြက္ က်ေနာ္နဲ႔ သင္႔ေလွ်ာ္မယ္ထင္တာေတြကို သူ ၾကိဳတင္စဥ္းစားထားျပီးသား ေတြးေတာထားျပီးသား ။ ငယ္ငယ္ကတိုင္ အေဖဟာ က်ေနာ႔အတြက္ အားအကိုးရဆံုးေသာ ပညာရွင္ၾကီးပါ ။ ပညာကို သူသိသေလာက္ ခၽြင္းခ်န္ျခင္းမရွိ သင္ေပးတဲ႔ ဆရာတစ္ဆူပါ ။ ငယ္ငယ္က သိခ်င္တာ အရာခပ္သိမ္းအတြက္ ခပ္လို႔မကုန္နိုင္တဲ႔ ေရခ်ိဳအိုးၾကီးပါ ။

က်ေနာ္ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ သိခ်င္တဲ႔ အရာအားလံဳးကို အေဖ အေျဖထုတ္ေပးဆဲ ။ အေမနဲ႔ မရွိခ်ိန္ဆို အေဖနဲ႔ အျမဲ ႏွစ္ဦးတည္း ေဆြးေႏြးခန္းေတြ ဖြင္႔ရတာလဲ တဖြဲ႔တႏြဲ႔ပဲ ။ အေဖ ဆီမွာ ….. သားတစ္ေယာက္အတြက္ အားထားျခင္း ၊ တန္ဖိုးထားျခင္း ၊ ပညာေတြကို ျခြင္းခ်န္မထားျခင္း အဲ႔ဒီလို စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္႔ကို သူ႔ကိုယ္ပြားအျဖစ္ မွတ္ယူထားဆဲပါ ။ ငယ္ငယ္ကဆို အေဖဟာ သားငယ္ ေနသာဖို႔အတြက္ ဘာမဆို လုပ္ေပးခဲ႔တယ္ .. လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တိုင္း အေဖ႔ဂုတ္ပိုးေပၚမွာ စီးျပီး လိုက္ပါဖူးတယ္ .. အဲ႔ဒီအခ်ိန္ဆို ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလည္း ဘယ္သူ႔မွ ဂရုမစိုက္သလို ခံစားမိတယ္ ။ အားလံဳးကို အေပၚစီးက ၾကည္႔မိတယ္ေလ ။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္က ရယူလိုျခင္းနည္းျပီး ပိုင္ဆိုင္မွဳ ေတြနဲ႔ ေလာကၾကီးကို လက္တဝါးစာ အျဖစ္ ျမင္ခဲ႔တယ္ (ကေလးအေတြးပါ) ။

အရြယ္ေရာက္လာခဲ႔ျပန္ေတာ႔ . အေဖနဲ႔ က်ေနာ္႔ၾကားမွာ စကားလံုးေတြ တင္းမာလာခဲ႔တယ္ ။ က်ေနာ္ကလည္း လူငယ္ပီပီ ကိုသိခ်င္တာ ေျပာခ်င္တာကို ဘာေျပာေျပာနားေထာင္ေပးတဲ႔ ေဆြးေႏြးေပးတဲ႔ အေဖနဲ႔ၾကမွ စိတ္ၾကိဳက္ ရင္ဖြင္႔တယ္ ။ အေဖကလည္း သားငယ္အတြက္ သူက တဖက္ယူျပီး ေဆြးေႏြးေပးတယ္ ။ တခါတခါ အေဖ႔ကိုအစာမေက်ခ်င္ခဲ႔ဘူး ။ ကိုယ္ေျပာတဲ႔ အတိုင္း လိုက္ျပီး ဟုတ္ပါတယ္လို႔ မေျပာေပးလို႔ ေလ ။ လူဆိုတာကလည္း ကိုယ္ေျပာတာကို ေခါင္းညိတ္ေနရင္ အၾကိဳက္ေလ ။ ဒါေပမဲ႔ အေဖက အဲ႔အထဲမွာ မပါခဲ႔ဘူး ။ မင္းေတြးတာ မွန္သလား မွားသလာ ဆုိတာ လက္ေတြ႔မွာ အေျဖေပၚတာပဲတဲ႔ ။ ဟုတ္တယ္ သူက သူ႔အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ လုပ္တာ ေျပာတာ ။ က်ေနာ္က ေခါင္းထဲေပၚလာတာ ျဖစ္နုိင္တာကို ေျပာတာ ။ အဲ႔ဒီမွာ တခ်ိဳ႔အစိတ္အပိုင္းေတြက အေတြ႔အၾကံဳကေန ဦးေဆာင္သြားၾကတာမ်ားတယ္ ။

အေဖနဲ႔ေနရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္ ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေဆြးေႏြးစရာ ေမးျမန္းစရာ ျဖစ္ေနလို႔ ။ အခုလို အေဖ႔ကို တမ္းတစိတ္ေတြက အေဝးေရာက္မွ နိုးထလာခဲ႔တယ္ေလ ။ အေမ႔ကိုလြမ္းသလိုပဲ အေဖ႔ကိုလည္း လြမ္းတာပါပဲ ။ ဒါေပမဲ႔ အမ်ားစုက အေမဆိုတဲ႔ စကား ကိုပဲ ေရွ႔က အျမဲ ျဖစ္ေနမိတာေလ ။ တကယ္ေတာ႔ မိဘက မိဘပါပဲဗ်ာ တူတူေပါ႔ ။ အားလံုးဟာ .. ငယ္ငယ္က တုိင္ စိတ္ထဲစြဲေနခဲ႔ၾကတာ အေမဆိုတာပါပဲ ။ ကေလးဘဝတံုးက တစ္ခုခု စားခ်င္ လိုခ်င္ျပီဆို ပူစာ ျဖစ္တာ အေမ႔ဆီကိုပဲ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ခဲ႔တယ္ေလ ။ ဒီေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ခလုတ္တိုက္မိတိုင္း အေမ ဆိုတာကို တျဖစ္တယ္ ။ နာက်င္မိတဲ႔ အခါတိုင္း အေမ႔ ဆိုျပီး ေရရြတ္မိတယ္ ။ ဒါေၾကာင္႔ အေမဆိုတာက ပိုျပီး စကားလံုးအေၾကာင္းအရာေတြမွာ ေဖာ္ျပျဖစ္ခဲ႔တယ္ ။ တကယ္ေတာ႔ အေမေရာ အေဖပါ ေက်းဇူးတရားရွိခဲ႔တဲ႔သူေတြပါ ။

အေဖနဲ႔ ေတြ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အေဖ႔မ်က္နွာမွာ စကားလံဳးမ်ား မဖြင္႔ဟပဲ စကားေတြေျပာေနသလို ထင္ေနမိတယ္ ။ ထိုစကားေတြက “ ငါသား … မင္းၾကီးျမတ္ေအာင္ လုပ္ပါ ၊ ေနရာတစ္ခုခုမွာ အဆင္႔ျမင္႔ျမင္႔ ေနေနရတယ္ဆို အေဖ ေက်နပ္တယ္၊ မင္းကို ေစာင္႔ေရွာက္ေကၽြးေမြးရက်ိဳးနပ္တယ္ ၊ စိတ္ေကာင္းထားပါ ၊ အေဖ မေသခင္မွာ အဲ႔ဒါေတြ မင္း ပိုင္ဆိုင္တာ ျမင္ခ်င္ေသးတယ္ ” တဲ႔ ။ တကယ္ေတာ႔ အေဖ က်ေနာ္႔အတြက္ အားမေလွ်ာ႔ခဲ႔ဘူး ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းေနဖို႔ အဆင္မေျပခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာင္ ေက်ာင္းမေနရင္ မင္းဆင္းရဲသြားမွာေပါ႔ လို႔ က်ေနာ္႔ကို ေျပာျပျပီး ေက်ာင္းတက္ေစခဲ႔တယ္ ။ အေဖ က်ေနာ္႔ဆီကေန က်ေနာ္႔ဘဝအတြက္ အက်ိဳးကိုပဲ ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔တယ္ ခုထက္ထိတိုင္ေပါ႔ ။

ခုေတာ႔ အိုမင္းခ်ိန္ ၊ ေနဝင္ခ်ိန္ ေရာက္ေလေတာ႔ က်ေနာ္ အေဖ႔အေၾကာင္းေတြးမိတယ္ ။ အေဖဘယ္လိုေနမလဲ ေတြးမိတယ္ ။ က်ေနာ္ မေပ်ာ္ဘူး ျဖစ္ခဲ႔တယ္ ။ ခုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ အေဖနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိေနသင္႔တယ္ ။ သူတို႔အတြက္ သံသရာ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ခ်င္တယ္ ။ အေတြးေတြသာ ၾကီးစိုးေနတယ္ ။ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ရွိေနတဲ႔ က်ေနာ္႔အတြက္ မိဘအိမ္ဟာ ဂႏၶဝင္ထဲက လွပတဲ႔ နန္းေတာ္ၾကီးလိုပါပဲ မက္ေမာမိေနတာပါ ။ အေဖ ဘုရင္ၾကီးကို လႊမ္းဆြတ္လို႔ေပါ႔ ။

အရင္ရက္က အေဖနဲ႔ အေမ႔ဆီကေန စာတစ္ေစာင္ဆီေရာက္လာခဲ႔ပါတယ္ . အေမ႔စာကိုေတာ႔ အေမသို႔အလြမ္းမွာ တင္ထားျပီး အေဖ႔စာကိုေတာ႔ ဒီေနရာမွာ တင္ထားပါမယ္ ။ ခုလိုလုပ္ျဖစ္ေနတာကလည္း က်ေနာ္႔မွာ ဒီလိုလုပ္နိုင္ဖို႔ အခြင္႔ရွိေနလို႔ လုပ္ျဖစ္တာပါ ။ ဖိနပ္ပါးပါးဘဝမွာ ဒါေတြ လုပ္နုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အေဖငယ္ငယ္က ဘုန္းၾကီး ဝတ္ဖူးတယ္ဆိုေတာ႔ လက္ေရး မဆိုးဘူး ။ ငယ္ငယ္က အေဖ႔လက္ေရးကို အတုခိုး ေရးရတာလည္းအေမာပဲ .. ။





အဲ႔ဒါကေတာ႔ အေဖရဲ႕ သတိရျခင္းေတြပါ ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဘယ္လိုပဲ ေနေန ဘယ္လိုေတြပဲ ကြဲျပား ကြဲျပား အေဖတိုင္းဟာ ကိုယ္႔သားသမီးေတြကို မခ်စ္ဘူး ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး ။ မခ်စ္ဘူးလို႔ အျပင္မွာ ျပခဲ႔ရင္ေတာင္ သူတို႔ နွလံုးသားထဲမွာေတာ႔ ဒါငါ႔သားသမီးပါလို႔ အသိအမွတ္ ျပဳၾကစျမဲပါ ။ အကယ္၍ သင္ဟာ သင္႔လက္တဖက္ကို ဖဲ႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းတဲ႔ သူရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေပးမွာလား … ျငင္းမွာလား ။ ဒီလိုပဲ မိဘေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ သားသမီးေတြကို သူတို႔ ကိုယ္ကိုယ္နဲ႔ ထပ္တူ ခ်စ္ၾကပါတယ္ တန္ဖိုးထားၾကပါတယ္ ။

က်ေနာ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက အေဖမဲ႔ေနတဲ႔ သူေတြကို ေတာ္ေတာ္သနားသြားပါတယ္ . ဘာလို႔လဲဆို တမ္းတခ်ိန္မွာ ေခၚစရာမဲ႔ေနတဲ႔ အခါ အေတာ္ကို ဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတယ္ ။ ဘယ္ေတာ႔မွ ေရာက္မလာေတာ႔တဲ႔ အေဖကို လြမ္းရတာ အလြမ္းခါးၾကီးလိုပဲ လြမ္းရတာ ခါးသက္သက္နဲ႔ ခ်ိဳျမိန္မွဳမရွိဘူး ။ ဟုတ္ပါတယ္ .. မိဘဆိုတာ အစားထိုးမရတဲ႔ အရာပါ ။ မေသခင္အေတာအတြင္းမွာသာ ထိေတြ႔ခြင္႔ ရတာမုိ႔ အခြင္႔ရွိတံုး အျပည္႔အဝ ခ်စ္လိုက္ဖို႔ မေမ႔ေစလိုပါ ။ ဟန္မေဆာင္ၾကပါနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကို ေဖာ္ၾကဴးပါ ။ ဘာေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိဘက စိတ္မညစ္ၾကလို႔ ျဖစ္သလို မထားလိုက္ပါနဲ႔ ။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလည္း ေမးၾကည္႔ပါ ငါအခ်ိန္ေတြ ရေသးလား ဆိုတာ ။ ေဝးေနရင္လည္း သတိတရရွိလုိက္ပါ … ငါဟာ အေဖနဲ႔ အေမတို႔ရဲ႕ သားတစ္ေယာက္ ဆိုတာ ျဖတ္သန္းေနတဲ႔ ေန႔သစ္ကို အသိေပးလိုက္ပါ ။

အဲ႔ဒီလို ေတြးမိဖို႔ ကိုယ္သာ မိဘေတြေနရာမွာဆိုရင္ ကိုယ္႔သားသမီးအတြက္ ဘယ္လိုေတြျမန္း စိတ္ထားမလဲ ဆိုတာ ေတြးၾကည္႔လိုက္ပါ ။ လက္ရွိ ကုန္လြန္သြားတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ေတာင္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ …။


ဘာေန