ပူေဇာ္သင့္ပူေဇာ္ထိုက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ ပူေဇာ္ၿခင္းသည္ ေအာင္ၿမင္ေၾကာင္း၊ ၾကီးပြားေၾကာင္း၊ ၿပည့္စံုေၾကာင္း မဂၤလာတရားဆုိေတာ့ ဒါကိုပဲ ဘုန္းၾကီးက စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားၿပီးေတာ့ တစ္ၿခားစာေပေတြဖတ္ရင္း၊ တစ္ၿခားကိစၥေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ရင္းနဲ႔ လူေတြက္ို အမ်ိဳးမ်ိဳးေလ့လာရင္း အကဲခတ္ရင္းနဲ႔ တစ္ခါတစ္ခါ အဲဒီအေၾကာင္းအရာေတြက ေခါင္းထဲမွာ ေပၚေပၚလာတယ္။
ဥပမာဆုိပါေတာ့ ဒကာၾကီးတုိ႔ဒကာၾကီးတုိ႔ဆီမွာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထား၊ ေကာင္းတဲ့အက်င့္၊ ေကာင္းတဲ့ဂုဏ္ရွိေနမယ္။ ရွိတာေလးကုိ ၿမင္ရတဲ့အခါမွာ ကိုယ္က အဲဒါကုိ မေလးမစား သေဘာထားၿပီးေတာ့ အလကားပါ၊ အထင္မၾကီးပါဘူးလုိ႔ သြားေၿပာမိရင္ ဘယ့္ႏွယ္ေနမလဲ။ ကုိယ့္မွာ မာနစိတ္ေတြၿဖစ္ၿပီးေတာ့ တစ္ဖက္သားရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ခ်သလုိ ၿဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘုန္ၾကီးက ေတြးၾကည့္တယ္။
***လူတစ္ေယာက္မွာ ေကာင္းတာတစ္ခုခုရွိေနရင္ အဲဒီေကာင္းတာကို ကုိယ္က အသိမွတ္မၿပဳနုိူင္လုိ႔ရွိရင္ အဲဒီလုိေကာင္းတဲ့ဂုဏ္မ်ိဳး ကိုယ့္မွာမရနုိင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္တန္ဖုိးမထားနုိူ္င္တာကို ကုိယ္မရနုိူ္င္ဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ကမွ ဒီလုိအရည္အခ်င္း ဒီလုိဂုဏ္ေက်းဇူးကို အသိအမွတ္မွ မၿပဳတာကုိေနာ္။ သူမ်ားမွာရွိတဲ့ ေကာင္းတဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ကုိယ္က အသိအမွတ္ မၿပဳနူိင္လို႔ရွိရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိ္င္ အဲဒီလို ေကာင္းတဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ိဳးကို မရနုူိင္ဘူး။***
ဒါေၾကာင့္ ၾကားဖူးတယ္- တရားအားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို အၿပစ္တင္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္ အားထုတ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ အထူးသၿဖင့္ အရိယာၿဖစ္တဲ့ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိဥာဏ္ရေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကုိ စြပ္စြဲမိလုိ႔ရွိရင္ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ တရားထူး မရေတာ့ဘူး။ အရိယာ မၿဖစ္ေသးဘူးပဲ ထားပါေတာ့။ သာမန္လူေတြမွာလည္းပဲ ေကာင္းတာေလးေတြ ရွိပါတယ္။
သူသူကိုယ္ကုိယ္ တစ္ေယာက္မွာ ေကာင္းတာ တစ္ကြက္ကြက္ဆုိတာ ရွိရမွာပဲ။ အဲဒီလုိ ေကာင္းတာေလးေတြကုိ အသိအမွတ္ၿပဳတတ္လို႔ရွိရင္ အဲဒီလုိ ကိုယ္ကတန္ဖုိးထားလိုက္တဲ့ အသိအမွတ္ၿပဳလုိက္တဲ့ သူတစ္ပါးမွာ ရွိေနတဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ိဳးဟာ ကုိယ့္မွာလည္းပဲ တၿဖည္းၿဖည္းၿဖစ္လာတယ္။
ကုိယ္က အတုလည္းယူတယ္ ဆုိပါေတာ့။ အတုယူတယ္ဆုိတာကုိက မာန္မာနကုိ ခ်ထားနုိင္လို႔ ယူနုိင္တာပါ။ သူဒီလုိ ေနပံု ထုိင္ပံု ေၿပာပံု လုပ္ပံု ကုိင္ပံုေလးေတြကုိ ေကာင္းလုိက္တာ၊ ဒီေနရာေလးမွာ သူ႔သေဘာထားေလးသူ ဒီလိုထားလုိက္တာ၊ ဒီေနရာမွာသူဒီလုိ ေၿပာလုိက္တာေလးက ေကာင္းလုိက္တာ၊ ေကာင္းလုိက္တာလို႔ ကိုယ့္စိတ္ထဲက အသိအမွတ္ ၿပဳလုိ္က္တာေနာ္။ အဲဒါကိုက တစ္နည္းအားၿဖင့္ေတာ့ စကားလံုးၾကီးၾကီး သံုးလုိက္ရရင္ ဒါသူ႔ကို ပူေဇာ္လိုက္တာပဲ။ ဒီကိစၥေလးနဲ႔ပတ္သက္္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကုိ ပူေဇာ္လိုက္တဲ့သေဘာ ၿဖစ္သြားၿပီ။
***သူ႔ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ အသိအမွတ္ၿပဳလိုက္တယ္ ေလးေလးစားစား သေဘာထားလုိက္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီလုိ စိတ္ထားမ်ိဳး အဲဒီလုိအမူအက်င့္မ်ိဳး အဲဒီလိုအေၿပာမ်ိဳး အေနအထိုင္မ်ိဳးကို ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ႏွစ္သက္တယ္ဆုိတဲ့သေဘာမ်ိဳး ၿဖစ္သြားတယ္ေနာ္။ အဲဒီႏွစ္သက္တဲ့စိတ္ အားၾကီးလာရင္ ဘာၿဖစ္မလဲ။ ကုိယ္လည္း အဲဒီလိုေကာင္းတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြရွိတဲ့လူ ၿဖစ္လာမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားမွာရွိတဲ့ ေကာင္းတဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကုိ မ်ားမ်ား အသိအမွတ္ၿပဳပါ။***
အဲဒီလူမွာ အၿပစ္အနာအဆာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ကင္းေနသလား ဆုိေတာ့မကင္းပါဘူး။ လူဆိုတာ ပုထုဇဥ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မကင္းနုူိင္ဘူး။ အၿပစ္ရွာမယ္ဆုိရင္ ရွင္သာရိပုတၱာမေထရ္ေတာင္မွ မကင္းနုိ္င္ဘူး။ ၾကားဖူးတယ္ေနာ္။ ရွင္သာရိပုတၱာမေထရ္ ဘယ္လိုလုပ္တတ္လဲ။ ေၿမာင္းေလးေတြေတြ႔ရင္ ခုန္ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္လုိက္တယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ အၿပစ္ရွာမယ္ဆုိရင္ အၿပစ္ရွာစရာ ေတြ႔မွာပဲ။
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက
(“မဂၤလာတရားေတာ္” စာအုပ္မွၿဖစ္ပါတယ္)
Copy & Credit To > ႏွလံုးသားအာဟာရ
ဥပမာဆုိပါေတာ့ ဒကာၾကီးတုိ႔ဒကာၾကီးတုိ႔ဆီမွာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထား၊ ေကာင္းတဲ့အက်င့္၊ ေကာင္းတဲ့ဂုဏ္ရွိေနမယ္။ ရွိတာေလးကုိ ၿမင္ရတဲ့အခါမွာ ကိုယ္က အဲဒါကုိ မေလးမစား သေဘာထားၿပီးေတာ့ အလကားပါ၊ အထင္မၾကီးပါဘူးလုိ႔ သြားေၿပာမိရင္ ဘယ့္ႏွယ္ေနမလဲ။ ကုိယ့္မွာ မာနစိတ္ေတြၿဖစ္ၿပီးေတာ့ တစ္ဖက္သားရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ခ်သလုိ ၿဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘုန္ၾကီးက ေတြးၾကည့္တယ္။
***လူတစ္ေယာက္မွာ ေကာင္းတာတစ္ခုခုရွိေနရင္ အဲဒီေကာင္းတာကို ကုိယ္က အသိမွတ္မၿပဳနုိူင္လုိ႔ရွိရင္ အဲဒီလုိေကာင္းတဲ့ဂုဏ္မ်ိဳး ကိုယ့္မွာမရနုိင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္တန္ဖုိးမထားနုိူ္င္တာကို ကုိယ္မရနုိူ္င္ဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ကမွ ဒီလုိအရည္အခ်င္း ဒီလုိဂုဏ္ေက်းဇူးကို အသိအမွတ္မွ မၿပဳတာကုိေနာ္။ သူမ်ားမွာရွိတဲ့ ေကာင္းတဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ကုိယ္က အသိအမွတ္ မၿပဳနူိင္လို႔ရွိရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိ္င္ အဲဒီလို ေကာင္းတဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ိဳးကို မရနုူိင္ဘူး။***
ဒါေၾကာင့္ ၾကားဖူးတယ္- တရားအားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို အၿပစ္တင္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္ အားထုတ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ အထူးသၿဖင့္ အရိယာၿဖစ္တဲ့ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိဥာဏ္ရေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကုိ စြပ္စြဲမိလုိ႔ရွိရင္ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ တရားထူး မရေတာ့ဘူး။ အရိယာ မၿဖစ္ေသးဘူးပဲ ထားပါေတာ့။ သာမန္လူေတြမွာလည္းပဲ ေကာင္းတာေလးေတြ ရွိပါတယ္။
သူသူကိုယ္ကုိယ္ တစ္ေယာက္မွာ ေကာင္းတာ တစ္ကြက္ကြက္ဆုိတာ ရွိရမွာပဲ။ အဲဒီလုိ ေကာင္းတာေလးေတြကုိ အသိအမွတ္ၿပဳတတ္လို႔ရွိရင္ အဲဒီလုိ ကိုယ္ကတန္ဖုိးထားလိုက္တဲ့ အသိအမွတ္ၿပဳလုိက္တဲ့ သူတစ္ပါးမွာ ရွိေနတဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ိဳးဟာ ကုိယ့္မွာလည္းပဲ တၿဖည္းၿဖည္းၿဖစ္လာတယ္။
ကုိယ္က အတုလည္းယူတယ္ ဆုိပါေတာ့။ အတုယူတယ္ဆုိတာကုိက မာန္မာနကုိ ခ်ထားနုိင္လို႔ ယူနုိင္တာပါ။ သူဒီလုိ ေနပံု ထုိင္ပံု ေၿပာပံု လုပ္ပံု ကုိင္ပံုေလးေတြကုိ ေကာင္းလုိက္တာ၊ ဒီေနရာေလးမွာ သူ႔သေဘာထားေလးသူ ဒီလိုထားလုိက္တာ၊ ဒီေနရာမွာသူဒီလုိ ေၿပာလုိက္တာေလးက ေကာင္းလုိက္တာ၊ ေကာင္းလုိက္တာလို႔ ကိုယ့္စိတ္ထဲက အသိအမွတ္ ၿပဳလုိ္က္တာေနာ္။ အဲဒါကိုက တစ္နည္းအားၿဖင့္ေတာ့ စကားလံုးၾကီးၾကီး သံုးလုိက္ရရင္ ဒါသူ႔ကို ပူေဇာ္လိုက္တာပဲ။ ဒီကိစၥေလးနဲ႔ပတ္သက္္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကုိ ပူေဇာ္လိုက္တဲ့သေဘာ ၿဖစ္သြားၿပီ။
***သူ႔ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ အသိအမွတ္ၿပဳလိုက္တယ္ ေလးေလးစားစား သေဘာထားလုိက္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီလုိ စိတ္ထားမ်ိဳး အဲဒီလုိအမူအက်င့္မ်ိဳး အဲဒီလိုအေၿပာမ်ိဳး အေနအထိုင္မ်ိဳးကို ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ႏွစ္သက္တယ္ဆုိတဲ့သေဘာမ်ိဳး ၿဖစ္သြားတယ္ေနာ္။ အဲဒီႏွစ္သက္တဲ့စိတ္ အားၾကီးလာရင္ ဘာၿဖစ္မလဲ။ ကုိယ္လည္း အဲဒီလိုေကာင္းတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြရွိတဲ့လူ ၿဖစ္လာမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားမွာရွိတဲ့ ေကာင္းတဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကုိ မ်ားမ်ား အသိအမွတ္ၿပဳပါ။***
အဲဒီလူမွာ အၿပစ္အနာအဆာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ကင္းေနသလား ဆုိေတာ့မကင္းပါဘူး။ လူဆိုတာ ပုထုဇဥ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မကင္းနုူိင္ဘူး။ အၿပစ္ရွာမယ္ဆုိရင္ ရွင္သာရိပုတၱာမေထရ္ေတာင္မွ မကင္းနုိ္င္ဘူး။ ၾကားဖူးတယ္ေနာ္။ ရွင္သာရိပုတၱာမေထရ္ ဘယ္လိုလုပ္တတ္လဲ။ ေၿမာင္းေလးေတြေတြ႔ရင္ ခုန္ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္လုိက္တယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ အၿပစ္ရွာမယ္ဆုိရင္ အၿပစ္ရွာစရာ ေတြ႔မွာပဲ။
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက
(“မဂၤလာတရားေတာ္” စာအုပ္မွၿဖစ္ပါတယ္)
Copy & Credit To > ႏွလံုးသားအာဟာရ
Myanmar Kyat Exchange Rate
0 comments:
Post a Comment