၀ဋ္ေၾကြးေက်ေအာင္ ဘယ္လိုေပးဆပ္ ရပါမလဲ

 

ေမး။ ။ ယခင္ဘ၀မ်ားက ၀ဋ္ေၾကြးမ်ား ပါရွိေနလွ်င္ ယင္း၀ဋ္ေၾကြးမ်ား ေက်ေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ မည္ကဲ့သို႔ ေပးဆပ္ရမည္ကိုအက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးေတာ္ မူပါဘုရား။
( မခိုင္-မရမ္းကုန္းျမိဳ႔နယ္၊ ရန္ကုန္ )

ေျဖ။ ။ ၀ဋ္ေၾကြးဟူသည္မွာ မိမိျပဳခဲ့ေသာ မေကာင္းမႈမ်ားမွ ငရဲစေသာ ပဋိသေႏၶက်ိဳးေပးျပီးေနာက္ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ က်န္ရွိေနေသာ ကံၾကြင္းျဖစ္သည္။ထိုကံၾကြင္းေၾကာင့္ ဤဘ၀ ပ၀တၱိအခါတြင္ ခံစားရေသာ ေဘးဒုကၡမ်ားပင္ ျဖစ္သည္၊

ဥပမာ- သူတဦးတေယာက္ကို ဓားျဖင့္ခုတ္သတ္ခဲ့၍ ငရဲ၌ က်ေရာက္ ခံစားရသည္၊ငရဲမွလြတ္ကာ တိရစၧာန္ စသည္ျဖစ္ရာ ဓားခုတ္ခံရ၍ ေသျခင္း၊ လူ႔ဘ၀ေရာက္သည့္တိုင္ေအာင္ ဓားလက္နက္ျဖင့္ ထိပါး၍ ေသရျခင္းစသည္ျဖင့္ ၀ဋ္ေၾကြးမ်ားကို ခံစားရတတ္ပါသည္။

သူ႔အသက္ကိုသတ္ရာ၌ အသတ္ခံရသူ မေသ၍ ကမၼပထ ကံ မေျမာက္သျဖင့္ ငရဲ၌ မခံရသည့္ တိုင္ေအာင္ေသေလာက္သည့္လက္နက္ တမ်ိဳးမ်ိဳး ထိခိုက္ရွနာျခင္း-စေသာ ၀ဋ္ေၾကြးမ်ား လည္း ရွိတတ္ပါသည္၊ ယင္း၀ဋ္ေၾကြးအႏၲရာယ္မွ ကင္းလြတ္ရန္၊သို႔မဟုတ္ သက္သာရန္ ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ ေပးဆပ္ရန္မလို၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို အဆက္မျပတ္ ျပဳလုပ္ရန္သာ လိုပါသည္၊

အကုသိုလ္အႏၲရာယ္မ်ား ၾကားျဖတ္ မ၀င္ႏိုင္ရန္ သရဏဂံုသီလကို မပ်က္ေအာင္ က်ိဳးေပါက္ေျပာက္ က်ား မရွိေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းျခင္း၊အျမဲတမ္း ဘုရားရွိခိုး၍ ပရိတ္ေမတၱာ ဘာ၀နာတို႔ကို ပြားမ်ား၍ေနျခင္း၊ သမထ ၀ိပႆနာ တို႔ကို သင့္ေလ်ာ္သလို အားထုတ္ျခင္း၊ဒါနကုသိုလ္ကို သင့္ေလ်ာ္သလို ျပဳလုပ္ျခင္း၊ စသည္ျဖင့္ ကုသိုလ္တရားျဖင့္ ထံုမြမ္းႏိုင္ရန္၊ ကုသိုလ္ကံ ေစတနာ အားေသး မသြား ရန္ အေရးႀကီးပါသည္၊

အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၀ဋ္ေၾကြးအႏၲရာယ္တို႔မွာ ကုသိုလ္ကံ အားနည္းအားေပ်ာ့ေနခ်ိန္တြင္ ၀င္ေရာက္ တတ္ေသာ ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဖတ္႐ႈရန္
ေမး။ ။ စိတ္ လွ်င္ျမန္ပုံမ်ား

လူႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ဤလူ႔ျပည္က တျပိဳင္နက္ေသ၍ တစ္ေယာက္က ျဗဟၼာ့ျပည့္၌ ျဖစ္၍
တစ္ေယာက္က ဤလူ႔ျပည္၌ ျဖစ္ၾကရာ အဘယ္သူက အလ်င္ျဖစ္ႏိုင္( ေရာက္ႏိုင္ )ပါသနည္း။

ေျဖ။ ။ မည္သည့္ဘ၀၌ပင္ျဖစ္ေစ အဘိဓမၼာအရ စုတိစိတ္ ေနာင္-ပဋိသေႏၶစိတ္ ျဖစ္ရ၍ ျဗဟၼာ့ျပည္ႏွင့္ ဤလူ႔ျပည္ ႏွစ္ရပ္၌ တျပိဳင္နက္ပင္ ပဋိသေႏၶယူႏိုင္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါသည္။

ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ ဤအေၾကာင္းကို ထင္ရွားရန္ မိလိႏၵပဥႇာမွ ေလာကႏွစ္ခု ျဖစ္ရမႈ၌ တူမွ်ပံု ျပႆနာကို ေဖာ္ျပပါမည္။
မိလိႏၵမင္းသည္ -အရွင္ဘုရား နာဂေသန ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာသူ၊ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ကသၼီရတိုင္း၌ ျဖစ္ေသာသူ ဤသူႏွစ္ဦးတို႔တြင္ အဘယ္သူက ၾကာျမင့္၍ အဘယ္သူက လ်င္ျမန္ပါသနည္း-ဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္

မင္းျမတ္-ထိုသူႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ တၿပိဳင္နက္တည္းပင္ ျဖစ္ပါ၏-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

အရွင္ဘုရား၊ ဥပမာျပဳေတာ္မူပါဦးေလာ့
မင္းျမတ္၊ သင္သည္ အဘယ္ၿမိဳ႕ ၌ ေမြးဖြားပါသနည္း၊
အရွင္ဘုရား၊ ကလသိမည္ေသာ ရြာ၌ ေမြးဖြားပါသည္။

မင္းျမတ္၊ ယင္းကလသိရြာသည္ ဤသာဂလျမိဳ႔မွ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေ၀းကြာပါသနည္း။
အရွင္ဘုရား၊ ယူဇနာအားျဖင့္ ႏွစ္ရာတိုင္တိုင္ ေ၀းကြာပါသည္။

မင္းျမတ္၊ ကသၼီရတိုင္းသည္ ဤသာဂလျပည္မွ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေ၀းကြာပါသနည္း၊
အရွင္ဘုရား၊ တဆယ့္ႏွစ္ယူဇနာ ေ၀းကြာပါသည္။

မင္းျမတ္၊ တိုက္တြန္းပါ၏၊ သင္ မင္းျမတ္သည္ ကလသိရြာကို ႀကံ စည္ေအာက္ေမ့( စိတ္ကူးလိုက္ ) ပါေလာ့။
အရွင္ဘုရား၊ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့စိတ္ကူးလို႔ ျပီးပါျပီဘုရား။

မင္းျမတ္၊ တိုက္တြန္းပါ၏၊ သင္မင္းျမတ္သည္ ကသၼီရတိုင္းကို ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ပါေလာ။
အရွင္ဘုရား၊ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ ျပီးပါျပီဘုရား။

မင္းျမတ္၊ အဘယ္အရပ္ကို ၾကာျမင့္စြာ ႀကံ စည္ေအာက္ေမ့ရသနည္း။
အဘယ္အရပ္ကို လ်င္ျမန္စြာ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရသနည္း။
အရွင္ဘုရား၊ အညီအမွ် အတူတူပင္ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရပါသည္ဘုရား။

မင္းျမတ္၊ ဤအတူသာလွ်င္ ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာသူ၊ ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ကသၼီရတိုင္း၌ ျဖစ္ေသာသူ၊ ဤသူႏွစ္ဦးတို႔သည္ တၿပိဳင္နက္ ပင္ (အတူတူပင္) ျဖစ္ၾကရပါကုန္၏-ဟု ေျဖေတာ္မူေလ၏။

ဤအေမးအေျဖ၌ မိလိႏၵမင္းက အခ်ိဳ႔လူမ်ား ယူဆသကဲ့သို႔ ေသသူ၏အသက္၀ိညာဥ္သည္ ဤဘ၀က ေသဆံုးျပီးလွ်င္ မိမိပဋိသေႏၶတြယ္ေနရမည့္ ဘ၀သို႔ ရွာေဖြ၍ သြားေနရသည္၊ ဘ၀တခုႏွင့္တခု အၾကား၌ ၀ိညာဥ္သည္ တြယ္စရာမရွိ၊ လြင့္ပါးသြားလာေနရေသးသည္ ဟု ယူဆ၍ ေမးျခင္းျဖစ္သည္။

အရွင္နာဂေသန-က အဘိဓမၼာအရ စုတိစိတ္ အဆံုးသတ္ခ်ဳပ္လွ်င္ ( ေသဆံုးလွ်င္) ထိုစုတိစိတ္၏ အျခားမဲ့ ( တခဏခ်င္း အခ်ိန္အတြင္း )၌သာလွ်င္ ပဋိသေႏၶစိတ္ ဆက္လက္ျဖစ္သည္။
မည္သည့္ဘ၀ မည္မွ်ေလာက္ ေ၀းသည့္ ဘံုသို႔ပင္ ျဖစ္ရမည္ ျဖစ္ေစ၊ သာဂလေနျပည္ေတာ္မွ ကလသိရြာကို စိတ္ကူး၍ ခ်က္ခ်င္းထင္ျမင္ရသလိုပင္စိတ္ျမန္သေလာက္ အျမန္ပင္ ျဖစ္ရေၾကာင္း ဥပမာျပ၍ ေျဖဆိုေတာ္မူေလသည္။

ဤအေမးအေျဖကို ေထာက္ဆ၍ ေသလြန္သူသည္ ဘ၀တခုသို႔ မေရာက္မီ ၾကားဘ၀တခု ( တေစၦ ၊ သရဲဘ၀၊ မွင္စာ၊ ၾကပ္၊ စုန္း၊ ကေ၀ စသည္ျဖင့္ ) ရွိေနေသးသည္၊ ခုႏွစ္ရက္ခန္႔ လြင့္ပါးေနရေသးသည္၊
အိမ္အနီးမွာပင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရေသးသည္၊ ထိုအခိုက္တြင္ တန္ခိုးရွင္တို႔ကဲ့သို႔ အရာခပ္သိမ္းကို ျမင္ႏိုင္သည္၊ မိမိအေလာင္းအနီး၌ ေဆြမ်ိဳးတို႔ ငိုေနသည္ကုိပင္ ေတြ႔ေနရသည္၊ ( ၇ ) ရက္ေက်ာ္လြန္မွ ရက္လည္ဆြမ္းသြတ္တရားနာၿပီး မွ ကြ်တ္လြတ္သြားသည္၊ ၿပီးမွ လိုရာအရပ္သို႔ ခဏခ်င္းသြားေရာက္ ႏိုင္ သည္ဟူေသာ ၀ိညာဥ္၀ါဒ ရွိသူတို႔၏ အယူကို လက္သင့္မခံပဲ ပယ္ေဖ်ာက္သင့္ပါသည္။.

ဖတ္႐ႈရန္

ေမး။ ။ ဘုရားကိုးဆူ ျဖစ္ေပၚလာပုံ

ဘုရားကိုးဆူ သမိုင္းေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားကိုးဆူ ေနရာခ်ထားပံု၊
ရြတ္ဖတ္မႈကို ရဟန္းေတာ္မ်ား မလုပ္ဘဲ လူမ်ားလုပ္ျခင္းႏွင့္ ေန႔မလုပ္ဘဲ ညလုပ္ရပံုမ်ား သိလိုပါသည္ဘုရား။
( ေထြးလင္းထြဋ္-အင္းစိန္ ) ( ထိုက္ထိုက္-တံတားဦး ) ( ၀င္းႏိုင္ဦး-သံကုန္း )

ေျဖ ။ ။ သကၠရာဇ္ ၉၂၀-ေက်ာ္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းႀကီး လက္ထက္ ဇင္းမယ္ျပည္မွ နတ္ႀကီး ၉-ပါး ပူေဇာ္ပြဲကို ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီး သားေတာ္ ဇင္းမယ္စား ေနာ္ရထာေစာက သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ဓမၼပဒ၊ အာယု၀ၯန သတို႔သား ၀တၳဳအရ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္မႈကို စီရင္ခဲ့သည္-ဟု သမိုင္းမ်ားက ဆိုပါသည္။

အလယ္ဗဟိုမွာ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုး၍
လက္ယာဘက္ ေတာင္အရပ္မွ လက္ယာေတာ္ရံ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊
လက္၀ဲဘက္ ေျမာက္အရပ္မွ လက္၀ဲေတာ္ရံ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္၊
အေရွ႔ေတာ္ အေရွ႔အရပ္မွ သက္ေတာ္အႀကီးဆံုး အရွင္ေကာ႑ည၊
ေနာက္ေတာ္ အေနာက္အရပ္မွ ေနာက္ေတာ္ပါ အလုပ္အေကၽြး အရွင္အာနႏၵာ၊
( ဤေလးပါးကို ေလာကုတၱရာနည္းအရ ေနရာခ်ထား၏ )

တနဂၤေႏြေထာင့္မွာ ျဂိဳဟ္သက္အငယ္ဆံုးျဖစ္၍ သက္ေတာ္အငယ္ဆံုး အရွင္ရာဟုလာ၊
အဂၤါေထာင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အနီး၌ ၄င္း၏ညီအငယ္ အရွင္ေရ၀တ၊
စေနေထာင့္၌ စေနနံသည္ တရားသူႀကီးျဂိဳဟ္ျဖစ္၍ ၀ိနယဓရ အရွင္ဥပါလိ၊
ရာဟုေထာင့္၌ ပသု-ဟူေသာ ရာဟုျဂိဳဟ္၏ ပရိယာယ္အရ ( ပသု-ႏြားလားတို႔၏၊ ပတိ-အရွင္ျဖစ္ေသာ ) အရွင္ဂ၀ံပတိ၊
( ဤေလးပါးကို ေလာကီနည္းအရ ေနရာခ်ထား၏ )
ဤသို႔ ရဟႏၲာ ၈-ပါးကို ေနရာခ်ထားေပးသည္။

ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္ရာ၌ နံနက္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္တြင္ ဆြမ္းကပ္လွဴရမည္ျဖစ္၍ ညပိုင္းတြင္ ျပင္ဆင္ပင့္ေဆာင္ထားရသည္၊
ဘုရားကိုးဆူ ဒါယကာက ဧည့္သည္မ်ားကို ညတြင္ဖိတ္ၾကားကာ ဘုရားဖူးေစသျဖင့္ ညမွာ က်င္းပသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ျပင္ ညပိုင္းတြင္ ဘုရားပင့္ျခင္း၊ ရြတ္ဆိုျခင္းတို႔မွာ လူတို႔အလုပ္ျဖစ္၍ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဘဲလည္း ျဖစ္ေနေပသည္။

ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္မႈကို အိမ္ရွင္မ်ားက က်န္းမာ ခ်မ္းသာ အသက္ရွည္စြာႏွင့္ ေဘးအႏၲရာယ္ ကင္းကြာ၍က်က္သေရမဂၤလာ တိုးတက္ရန္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကပါသည္၊ ထိုကိစၥအားေလ်ာ္စြာ အိမ္ရွင္တို႔ကိုယ္တိုင္ အိမ္၌ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္ထားစဥ္ ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ရြတ္ဆိုဆုေတာင္းျခင္း၊ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ဆက္ကပ္ျခင္းတို႔ကိုဘိသိက္ဆရာကို လႊဲမထားဘဲ ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္မွသာ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္ပြဲဆုိသည္မွာ အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀စရာ ရွိပါလိမ့္မည္။

ဘဒၵႏၲတိေလာကသာရ ( ရေ၀ထြန္း ) ဆရာေတာ္ေျဖၾကားသည္။