စကားဟူသည္ ...

တေန႔သ၌ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ စကားေျပာျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်ိဳး-အျပစ္တို႔ကိုဤသို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။


ရဟန္းတို႔-စကားမ်ားေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အျပစ္ ၅-မ်ိဳးရွိ၏၊ ယင္းတို႔မွာ-
၁။ မဟုတ္မမွန္ ေျပာမိတတ္၏။
၂။ အခင္အမင္ပ်က္ေအာင္ ေျပာမိတတ္၏။
၃။ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆိုမိတတ္၏။
၄။ အက်ိဳးမဲ့စကားကို ဆိုမိတတ္၏။
၄။ ေသသည့္အခါ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရတတ္၏။

ရဟန္းတို႔-ပညာျဖင့္ ႏႈိင္းခ်ိန္၍ စကားေျပာဆိုတတ္သူသည္ အက်ိဳး ၅-မ်ိဳး ရွိ၏။ ယင္းမွာ-
၁။ မဟုတ္မမွန္ မေျပာမိတတ္။
၂။ အခင္အမင္ပ်က္ေအာင္ မေျပာမိတတ္။
၃။ ၾကမ္းတမ္းေသာစကား မဆိုမိတတ္။
၄။ အက်ိဳးမဲ့စကား မဆိုမိတတ္။
၅။ ေသသည့္အခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရ၏။

ရဟန္းတို႔-စကားေျပာဆိုေသာ ပုဂၢိဳလ္၌ အက်ိဳး-အျပစ္တို႔သည္ ဤ ၅-မ်ိဳးတို႔တည္း-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

( အဂၤုတၱိဳရ္၊ ပဥၥကနိပါတ္ ဗဟုဘာဏိသုတ္ )
စကားဟူသည္ ... တေန႔သ၌ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ စကားေျပာျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်ိဳး-အျပစ္တို႔ကို ဤသို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ ရဟန္းတို႔-စကားမ်ားေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အျပစ္ ၅-မ်ိဳးရွိ၏၊ ယင္းတို႔မွာ- ၁။ မဟုတ္မမွန္ ေျပာမိတတ္၏။ ၂။ အခင္အမင္ပ်က္ေအာင္ ေျပာမိတတ္၏။ ၃။ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆိုမိတတ္၏။ ၄။ အက်ိဳးမဲ့စကားကို ဆိုမိတတ္၏။ ၄။ ေသသည့္အခါ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရတတ္၏။ ရဟန္းတို႔-ပညာျဖင့္ ႏႈိင္းခ်ိန္၍ စကားေျပာဆိုတတ္သူသည္ အက်ိဳး ၅-မ်ိဳး ရွိ၏။ ယင္းမွာ- ၁။ မဟုတ္မမွန္ မေျပာမိတတ္။ ၂။ အခင္အမင္ပ်က္ေအာင္ မေျပာမိတတ္။ ၃။ ၾကမ္းတမ္းေသာစကား မဆိုမိတတ္။ ၄။ အက်ိဳးမဲ့စကား မဆိုမိတတ္။ ၅။ ေသသည့္အခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရ၏။ ရဟန္းတို႔-စကားေျပာဆိုေသာ ပုဂၢိဳလ္၌ အက်ိဳး-အျပစ္တို႔သည္ ဤ ၅-မ်ိဳးတို႔တည္း-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ( အဂၤုတၱိဳရ္၊ ပဥၥကနိပါတ္ ဗဟုဘာဏိသုတ္ )